-           چراغ راه : شب را مهمان خانه ات کرده ای وتا سپیده صبح راهی ست بس بلند و طولانی ,دلم را در حوالی خانه ات گم کرده ام اما به دنبال آن نیامده ام, بلکه دنبال تبسمی هر چند کمرنگ میگردم تا چراغ راهم شود و دلخوشی لحظات تنهایی ام . خداوندا , به حرمت عشق بگذار مرغ تنهایی ام از شاخسار وجودم پرواز کند و به بیکرانگی آرامش برسد, بگذار تا برروی درخت خاکستری پشت پنجره اتاقم برگی از امید بروید و گل هستی ام شکوفا شود, بگذار تا از زلالی یادت وضو بگیرم و سر بر سجاده نیاز بنهم و عاشقانه نامت را زمزمه کنم . آمین