جان بابا خوب شد بر ما یتیمان سر زدی
هیچ کس در گوشه ویرانه به یاد ما نبود
دخترم روزی که من در خیمه بوسیدم ترا ابر سیلی روی خورشید رخت پیدا نبود
جان بابا هر کجا نام ترا بردم به لب پاسخم جز کعب نی ، جز سیلی اعدا نبود
دخترم وقتی که دشمن زد تورا زینب چه گفت عمه آیا در کنارت بودبابا، یا نبود
جان بابا هم مرا هم عمه ام را می زدند ذره ای رحم و مروت در دل آنها نبود
دخترم وقتی عدو می زد تو را بر گو مگر حضرت سجاد زین العابدین آنجا نبود
جان بابا اما دستهایش بسته بود کس بجز زنجیر خونین ، یار آن مولا نبود
دخترم آن شب که در صحرا افتادی از نفس مادرم زهرا(س) مگر با تو در آن صحرا نبود
جان بابا من دویدم زجر هم می زد مرا آن ستمگر شرمش از پیغمبر و زهرا نبود
دخترم من از فرازنی نگاهم با تو بود تو چرا چشمت به نوک نیزه ی اعدا نبود
جان بابا ابر سیلی دیده ام را بسته بود ورنه از تو لحظه ای غافل دلم بابا نبود
دخترم شورها بر شعر مریم داده ایم ورنه در آوای او فریاد عاشورا نبود
جان بابا دست آن افتاده را خواهم گرفت زآن که او جز ذاکر و مرثیه خوان ما نبود
